مروری بر مفهوم سکونت و واحد همسایگی

خانه جایی است ثابت که شکل محیطی مفروض را به معرض »مکانی مسکون« تغییر می دهد. خانه با مطرح بودن به عنوان پیکره ای معمارانه در محیط ، هویت و امنیت را ایجاد می کند. شناخت معماران و طراحان محیط از ابعاد مختلف حوزه ی مسکن با تاکید بر مفاهیم نظری می تواند به توسعه ی آگاهانه ی مفهوم متعالی سکونت منجر گردد. در نوشتار حاضر ابتدا مفهوم سکونت سپس تئوری مسکن مبتنی بر شیوه های توسعه ی همسایگی ، بررسی گردیده است . اساس انجام این پژوهش بر پایه ی روش توصیفی ، با تکیه بر مطالعات نظری حوزه مسکن به ویژه مفهوم سکونت استوار است . مطالعات انجام شده در این نوشتار نشان می دهد که در مقیاس شهر، خانه کوچکترین جزء آن یا به عبارتی سلول کالبد شهر است . خانه فرد را به محیط خود مرتبط و به آن پیوند می دهد و باید حالت توازنی را در بین در جمع بودن و خلوت گزینی تامین نماید.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مفهوم سکونت ، محله ، واحد همسایگی ، زندگی جمعی