تحلیل هندسه مسکن های دوره آغاز سده معاصر در کنگاور بر پایه سازماندهی فضایی

آثار معماری ایران باستان تا به امروز ازجمله دوره معاصر دستخوش تحولات بنیادینی شده است و هندسه شکل گیری مسکن که نقش مهمی در خلق فضاهای معماری دارد نیز از این مسئله تبعیت می کند. به طوری که در معماری ایران اصول الگوهای هندسی خاصی بکار برده شده است . الگوهای هندسی در معماری خانه های ایرانی بر پایه نظم پلان، درک نیارش، تناسبات، مدول و پیمون و... قابل توجه است . تغییر عوامل هندسی و فرهنگی درگذر زمان و ادوار مختلف ، موجب دگرگونی و ساختار متفاوت در فضاهای خانه شده است . تحلیل دگرگونی هندسه و تناسبات پلان و سازماندهی آن می تواند ساختار کالبدی بنا را در دوره های مختلف نمایان سازد. این سازماندهی ها از ویژگی های هندسی ، همچنین ساختار بصری عینی کالبدی بنا تاثیرپذیر است . روش پژوهش از نوع کمی و کیفی باهدف کاربردی و داده های آن به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است . در پژوهش حاضر هندسه دوخانه از سده آغاز معاصر در کنگاور بر پایه سازماندهی فضایی موردبررسی قرار خواهد گرفت . نتایج نشان می دهد که هندسه خانه حبیبی برگرفته از سازماندهی فضایی شهر است ، لیکن هندسه خانه رضوانی از سازماندهی فضایی شهری کمتر تاثیر پذیرفته وبر اساس تابعیت از حیاط شکل گرفته است . در نهایت اصول و قوانین مشترک در نحوه قرارگیری نمونه های مطالعاتی در ساختار شهری وجود داشته است . لذا قواعد نحوه قرارگیری فضاهای درونی خانه در این نمونه ها متفاوت بوده است که این خود نشان از وجه تفاوت طراحی معماری در دوره سده آغاز معاصر در شهر کنگاور داشته است .

کلیدواژه ها:

هندسه پلان مسکن ، سازماندهی فضایی ، روابط فضایی ، مسکن سده آغاز معاصر ، خانه های کنگاور