ارزیابی ساختار محله ای- فضایی سکونتگاه های شهری مبتنی بر مخاطره زلزله از منظر پدافندغیرعامل (مطالعه موردی: کلان شهر کرمانشاه)

ضرورت توجه به ساماندهی نظام اسکان و توسعه شهری کارآمد و لزوم توجه به اندیشه های جدید شهرسازی و برنامه ریزی دفاعی شهر، برای رسیدن به اهداف پدافند شهری بسیار مهم به نظر می رسد. چراکه نظام اسکان در شهرها امروزه دچار یک دوگانگی است؛ از یک سو با گسترش شهرها و شکل گیری الگوهای جدید شهری و از سوی دیگر با بافت های فرسوده و حاشیه نشین شهری که به نوعی در برابر بلایا و مخاطرات آسیب پذیر هستند. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و استفاده از کار کتابخانه ای و میدانی با تاکید بر اصول پدافند غیرعامل و شناسایی مولفه ها و شاخص های آسیب پذیری و پهنه بندی خطر در ۴ مولفه طبیعی، کالبدی، اجتماعی و اقتصادی با ۴۵ زیرشاخص، مناطق آسیب پذیر ناشی از زلزله را به صورت جامع مشخص و همچنین ساختار محله ای - فضایی مناطق شهری کرمانشاه را در راستای کاهش خطر از منظر پدافندی کاوش می کند در این مقاله با بررسی های بنیادی در ارتباط با ساختار فضایی مبتنی بر خطر زلزله نسبت به تشکیل و گردآوری نظرات متخصصین و تحلیل آن در قالب مدل های تاکسونومی و ویکور اقدام و پایگاه اطلاعاتی موردنیاز در محیط نرم افزاری ArcGIS ترسیم گردید همچنین علاوه بر منطقه بندی خطر، محلات و سکونتگاه های آسیب پذیر نیز مشخص و راهکارهای لازم پدافندی جهت کاهش آسیب پذیری نیز ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

پدافندغیرعامل ، تاکسونومی ، ویکور ، ساختار فضایی ، زلزله