بررسی استفاده از پارامترهای گازهای خونی به عنوان صفات نشانگر در شاخص انتخاب برای کاهش میزان حساسیت به آسیت در جوجه های گوشتی

سندرم آسیت یک اختلال متابولیکی در جوجه­های گوشتی با رشد سریع است. به دلیل میزان تلفات بالای ناشی از این سندرم، زیان اقتصادی بالایی به صنعت طیور گوشتی وارد می­آید. صفات مرتبط به آسیت وراثت­پذیری بالایی دارند. بنابراین، عوامل ژنتیکی نقش عمده­ای در حساسیت پرندگان به آسیت دارند و با استفاده از انتخاب ژنتیکی می­توان حساسیت به آسیت را کاهش داد. هدف از بررسی حاضر ارزیابی شاخص­های انتخاب مختلف برای افزایش وزن بدن و کاهش حساسیت به آسیت با استفاده از شبیه­سازی قطعی بود. صفات موجود در شاخص­های انتخاب شامل وزن بدن در ۵ هفتگی، صفات پارامترهای گازی خون از جمله فشار جزئی اکسیژن در خون سیاهرگی، بیکربنات و درصد اشباع هموگلوبین با اکسیژن و همچنین نسبت وزن بطن راست به وزن دو بطن بود. علاوه بر شاخص­های انتخاب مختلف اثر استفاده از نشانگرهای ژنتیکی پیوسته با حساسیت به آسیت نیز بررسی شد. شاخص­های انتخاب بر اساس پیشرفت ژنتیکی برای وزن بدن و میزان هم­خونی مقایسه شدند. نتایج نشان داد که با استفاده از صفات فوق می­توان حساسیت به آسیت را کنترل نمود، اما رشد ژنتیکی برای وزن بدن کاهش می­یابد. کاهش رشد ژنتیکی برای وزن بدن با ورود صفات پارامترهای خونی به شاخص انتخاب به ترتیب در شاخص­های ۱ تا ۶ برابر۲۰، ۲۳، ۶۹، ۸/۱۶، ۸/۱۸ و ۷/۱۵ درصد نسبت به انتخاب تک صفتی بود. نتایج برنامه­های انتخاب به کمک نشانگر نیز نشان داد هنگامی که اطلاعات QTL، ۵۰ درصد از واریانس ژنتیکی حساسیت به آسیت را توجیه کند کاهش پاسخ به انتخاب برای وزن بدن ناچیز بود (۸/۲ درصد). البته سودمندی استفاده از اطلاعات نشانگر به تجزیه و تحلیل اقتصادی برنامه­های اصلاح نژادی نیز بستگی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

آسیت ، انتخاب ژنتیکی ، پارامترهای گازی خون ، جوجه گوشتی ، QTL