ارزیابی مولفه های موثر تاب آوری اجتماعی در برابر مخاطرات محیطی (مطالعه موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر زنجان)

تاب آوری اجتماعی به ظرفیت یک جامعه یا اجتماع محلی در مقابله و انطباق با اختلالات و تغییرات اشاره دارد و توانایی جوامع برای خودسازماندهی، تنظیم تنشها و افزایش ظرفیت خود برای یادگیری را انطباق و پوشش میدهد هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه های موثر در تاب آوری اجتماعی در برابر مخاطرت محیطی در سکونتگاه های غیر رسمی شهر زنجان می باشد روش گردآوری پژوهش به صورت میدانی می باشد برای تجزیه و تحلیل از نرم افزار spss و از آزمونهای تی تک نمونه ای، ضریب هبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک طرفهAnova و آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان میدهد مولفه های تاب آوری اجتماعی از قبیل دانش، مهارت و آگاهی اجتماعی، دسترسی به خدمات ضروری، امنیت اجتماعی، شبکه اجتماعی، حمایت اجتماعی، انسجام اجتماعی، تجربه مقابله با مخاطره، آمادگی اجتماعی، هویت اجتماعی، ویژگیهای جمعیتی رابطه مستقیمی با تاب آوری اجتماعی در برابر مخاطرات محیطی در سکونتگاه های غیررسمی دارد و برای سیاست گذاری در جهت افزایش تاب آوری اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی شهر زنجان از قبیل محلات اسلام آباد و بیسیم با توجه به تراکم زیاد جمعیت در این محلات باید در اولویت قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری اجتماعی ، مخاطرات محیطی ، سکونتگاه های غیررسمی ، شهر زنجان.