تعیین مناسب ترین حد بهره برداری مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردی: مراتع استپی خشکه رود ساوه)

یکی از معضلات مراتع مناطق خشک بهره برداریهای بی رویه و چرای بیش از حد می باشد که موجب وارد آمدن صدمات بسیاری به گیاهان شده و امکان زاد آوری وبقاء را در گیاهان مرغوب مرتعی از بین برده است. این پژوهش بمنظور تعیین حد بهره برداری مجاز گونه دایمی و خوشخوراک Stipa hohenackeriana در سایت خشکه رود ساوه انجام گردید تا با شناخت آن از نابودی پوشش گیاهی، خاک و کاهش منابع آب در مراتع خشک جلوگیری شود. در این بررسی سه شدت برداشت 25 ، 50 و 75 درصد با حالت بدون برداشت (شاهد) بعنوان تیمار های آزمایش بمدت 3 سال مورد مقایسه قرارگرفتند. نتایج نشان داد که اثر سال، شدتهای مختلف برداشت و اثر متقابل آنها از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی دار می باشد. مقایسه میانگین اثر شدت های مختلف برداشت با آزمون دانکن بر روی میزان تولید این گونه نیز از لحاظ آماری اختلاف معنی دار داشت و بیشترین میزان تولید در تیمار شاهد و کمترین میزان آن در شدت برداشت 75 درصد بود. همچنین نتایج نشان داد در سالی که بارندگی ببشتر از سایر سالها بوده (1388) میزان تولید این گونه نیز افزایش یافته است. از طرف دیگر مشاهدات نشان داد قدرت و شادابی و ارتفاع در پایه های شاهد و 25 درصد برداشت بهتر و بیشتر از سایر تیمارها بوده است. با توجه به نتایج حاصل می توان بیان کرد که چرای دام تا 25 درصد ضامن بقای گونه Stipa hohenackeriana در این منطقه و مناطق مشابه خواهد بود و بر قدرت و شادابی گیاه نیز تاثیر منفی نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

Stipa hohenackeriana ، حد بهره برداری مجاز ، مراتع خشکه رود ساوه