چارچوب مفهومی برای مدیریت منابع آب زیرزمینی در اراضی بیابانی با هدف توسعه پایدار

به منظور بیابان زدایی به ویژه در مناطق مرکزی ایران معمولا از روش های توسعه پوشش گیاهی و مالچ پاشی استفاده می شود.؛ .از آن جا که رویکرد مدیریت در کشور افزایش اشتغال و تولید است، سرمایه گذاری برای روش اول توجیه پذیر خواهد بود؛ از آن جا که بارندگی در مناطق مرکزی ایران از نظر کمی و پراکندگی زمانی و مکانی، اطمینان پذیر نیست، نیاز به آبیاری محصولات در این مناطق احساس می شود. آب های زیرزمینی در این مناطق نقش اصلی را در تامین نیاز آبی برعهده دارد. با توجه به این که بسیاری از آبخوان های کشور در شرایط بحرانی قرار دارند ؛ مدیریت این منابع نقش مهمی در توسعه مناطق مرکزی ایران و کاهش بیابان بر عهده دارد. در این تحقیق سعی شده است با هدف قرار دادن توسعه پایدار، برای مدیریت منابع آب زیرزمینی و مصارف کشاورزی یک اسلوب منظمی ارائه شود که در آن با توجه به هدف، معیارهای لازم انتخاب شده و براساس ابزارهای مدیریتی در منطقه شاخص های مناسب برای مدیریت مشخصAX می شود..

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، آب زیرزمینی ، چارچوب مدیریت ، منابع و مصارف آب ، توسعه پایدار