مقایسه صفات جوانه زنی بذر سه گونه مرتعی در شرایط تنش خشکی

شناسایی گونه های مقاوم در برابر تنشهای محیطی جهت استفاده در برنامه های اصلاح و احیاء مراتع مناطق خشک و نیمه خشک اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق چگونگی میزان مقاومت به خشکی و اثر آن بر روی جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه سه گونه مرتعی به نامهای Agropyron desertorum، Secale montanum و Agropyron elongatum مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد پتانسیلهای خشکی از پلی اتیلن گلیکول (PEG 6000) استفاده شد. از هر گونه تعداد 100 بذر در 4 تکرار (ظرف پتری) بر روی کاغذ صافی در ژرمیناتور کشت گردید. طرح آزمایش به صورت فاکتوریل با پایه کاملا تصادفی، در چهار تکرار و 6 سطح خشکی (0، 0.1-، 0.3-، 0.6-، 0.9- و 1.2-) مگاپاسکال انتخاب گردید. نتایج آزمایش نشان می دهد که بالاترین مقدار جوانه زنی در پتانشیل خشکی صفر (شاهد) با مقدار 69% بوده است. با کم شدن مقادیر پتانسیل آبی، جوانه زنی به شکل معنی داری کاهش یافت (0.01P<). طول ریشه چه و ساقه چه نیز از همین روند پیروی نمودند. با توجه به نتیجه بدست آمده از تجزیه و تحلیلهای آماری مولفه های جوانه زنی مشخص گردید که مقاومترین گونه ها به ترتیبAgropyron elongatum Secale montanum و Agropyron desertorum می باشند.

کلیدواژه ها:

جوانه زنی ، تنش خشکی ، طول ریشه چه ، طول ساقه چه ، Secale montanum ، Agropyron elongatum ، Agropyron desertorum