تبیین اهمیت و ابعاد معماری زمینه گرا دربومی سازی مقررات ملی ساختمان

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج درشهرسازی است که زمینه را به مثابه رویداد تاریخی می پندارد زمینه گرایی سازگاری با زمینه کالبدی تاریخی و اجتماعی فرهنگی است که برطبق آن ایده ها و اشکال گذشته درشکل دادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند عدم ارتباط بین اغلب ساختمان های امروزیه با زمینه هیا محیطی منجر به بروز مسائلی همچون اغتشاش و ناهماهنگی بحران هویت ناخوانایی و عدم مطلوبیت شده است هدف این مقاله تبیین اهمیت و ابعاد معماری و شهرسازی زمینه گرا می باشد بنابراین پس از تعریف مساله و واژه شناسی به مرور سوابق جهانی و ایرانی زمینه گرایی پرداخته می شود سپس با بررسی ابعاد زمینه گرایی و تبیین اصول و روشهای آن به ارایه جمع بندی و نتایج با تاکید برشرایط شهرهای ایران می پردازد درسوابق گذشته موضوع شهرها و روستاهای زمینه گرای بسیاری همچون روستای کندوان درایران روستاهای زیرزمینی چین و ... وجود دارند دردوره معاصر نیز معمارانی همچون حسن فتحی کولین رو و کوتر و ... به ارایه آثار نظری و عملی درزمینه گرایی پرداخته اند.