تأثیر پویائی سطح دشواری محتوا بر توالی بخشی قطعبت آموزشی با استفاده از انتگرال فازی چوکت و نظریه پرسش-پاسخ

توالی بخش محتوا د رسیستم های یادگیری الکترونیکی، با هدف پشتیبانی از یادگیرنده در فرایند یادگیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. ت کنون در سیستم های تطبیق پذیری، در امر توالی بخش محتوای آموزشی، بیشتر به توانایی، سطح دانش، و تمایلات یادگیرنده توجه شده است. از مسائل مهمی که در این رابطه نادیده گرفته شده است، وابستگی سطح دشواری مفاهیم یادگیری به سطح دانش یادگیرنده و د رنتیجه موثر بودن چنین عواملی در انتخاب مسیر پیمایش است. با توجه به این امر که سطح دشواری یک مفهوم اموزشی مشخص برای یادگیرندگان با توانایی و سطح دانش مختلف، متفاوت است، محاسبه پویای سطح دشواری محتوای آموزشی با توجه به مدل هر یاد گیرنده اثر بخشی فرایند یادگیری را افزایش خواهد داد. به همین منظور در این پژوهش روشی بر مبنای انتگرال فازی چوکت و نظریه پرسش-پاسخ پیشنهاد می شود که با در نظر گرفتن توانایی یادگیرنده و محاسبه پویایی سطح دشواری هر مفهوم آموزشی، توالی تطبیق پذیری از قطعات یادگیری را برای هر یادگیرنده فراهم کند. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که روش پیشنهادی در مقایسه با روش های مشابه که سطح دشواری ثابتی را برای تمامی یادگیرندگان در نظر می گیرند، کارای یادگیری و توانایی یادگیرنده را در حین فرایند یادگیری افزایش می دهد.

کلیدواژه های تأثیر پویائی سطح دشواری محتوا بر توالی بخشی قطعبت آموزشی با استفاده از انتگرال فازی چوکت و نظریه پرسش-پاسخ:

توالی بخش محتوا ، انتگرال فازی چوکت ، سطح دشواری ، نظریه پرسش-پاسخ ، قطعات یادگیری ، یادگیری الکترونیکی