نقش نظم جویی هیجانی در پیش بینی میزان انعطاف پذیری کنشی در دانش آموزان پسر در دوران کرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی نظم جویی هیجانی در پیش بینی میزان انعطاف پذیری کنشی در دانش آموزان پسر در دوران کرونا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مدارس تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند، روش نمونه گیری در این تحقیق براساس نمونه گیری با توجه به گستردگی جامعه نمونه گیری تصادفی طبقه ای مبتنی بر سهم جامعه در هر مدرسه بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب گردید. همچنین برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های نظم جویی هیجان گروس و جان (۲۰۰۳) و پرسشنامه انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) به کار برده شد. داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۲ در سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شده است. نتایج پژوهش حاکی از وجود نقش نظم جویی هیجان در پیش بینی میزان انعطاف پذیری کنشی در دانش آموزان پسر در دوران کرونا بود و با توجه به یافته های پژوهش متغیر مستقل نظم جویی هیجان بر متغیر وابسته میزان انعطاف پذیری کنشی در دانش آموزان پسر در دوران کرونا تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

نظم جویی هیجان ، انعطاف پذیری کنشی ، دانش آموزان پسر