رابطه بین بهزیستی روانشناختی و سرمایه های روانشناختی با خودکارآمدی ترک در بین معتادان در حال ترک

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی و سرمایه های روانشناختی با خودکارآمدی ترک در بین معتادان در حال ترک بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد در حال ترک مراکز ترک اعتیاد شهر قزوین در سه ماهه چهارم سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری بر اساس قاعده تباچنیک و فیدل (۲۰۰۷) برای پژوهشهای توصیفی- همبستگی، ۱۱۰ نفر بود. نمونه آماری بصورت در دسترس و از بین افراد در حال ترک ۳ کلینیک ارغوان، توانا و نگین انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر از پرسشنامه های خودکارآمدی ترک برامسون (۱۹۹۹)، بهزیستی روانشناختی روانشناختی ریف (۲۰۰۲) و سرمایه های روانشناختی لوتانز، یوسف و اویلیو (۲۰۰۷) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری به روش همزمان نشانداد که ۱۳ درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی خودکارآمدی ترک، میتواند توسط متغیرهای بهزیستی روانشناختی و سرمایه های روانشناختی تبیین شود p < ۰/۰۱) و .(F (۲,۲۹۶) =۹/۱۹ بر اساس نتایج این آزمون بهزیستی روانشناختی با سطح معناداری ۰/۰۱۳ و ضریب رگرسیونی استاندارد شده ۰/۲۶۰ در تبیین واریانس متغیر خودکارآمدی ترک تاثیر دارد. با توجه به نتیجه آزمون همبستگی، بین بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی ترک، بین رشد شخصی و خودکارآمدی ترک، بین ارتباط مثبت با دیگران و خودکارآمدی ترک و بین هدفمندی و خودکارآمدی ترک رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین سرمایه های روانشناختی و خودکارآمدی ترک، بین خودکارآمدی و خودکارآمدی ترک، بین امید و خودکارآمدی ترک، بین تاب آوری و خودکارآمدی ترک و بین خوش بینی و خودکارآمدی ترک رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، سرمایه های روانشناختی ، خودکارآمدی ترک.