زنانه نویسی در رمان دخیل عشق

پژوهش سبک بر اساس دیدگاه سبکشناسی زنانه، بنیاد ایدئولوژیک دارد که درواقع عبارت است از خوانش اجتماعی متن و بررسی یک ایدئولوژی در سخن با بررسی ساخت زبان، روایت، فرم و صورتهایی زیباشناختی و در نهایت تکنیکهای زنانه زنان. ایرانی در چند دهه اخیر مجموعه قابل توجهی از ادبیات زنانه را ارائه داده اند که در آن، محتوای زنانه را با شگردهای خاص زنانه بیان کرده اند، مریم بصیری از داستان نویسان معاصر ایران است که با رویکردی دینی و مذهبی، مسائل و روحیات زنان را مطرح کردهاست. وی با استفاده از نشانه و نمادهای زنانهای که در داستانهایش به کار برده تا حدود فراوانی توانسته است، نوعی ادبیات زنانه خلق کند. بنابراین نوشتار حاضر بر آن است که در این مجال با روش توصیف-تحلیلی به بررسی مولفه های سبک زنانه در رمان دخیل عشق بپردازد. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که مریم بصیری با تکیه بر تجربه زنانه خویش تالش کردهاست؛ صدا و محتوایی زنانه خلق کندکه با حالات و روحیات زنان همسانی دارد، جزئی نگری، صورتگرایی، سادهانگاری، رویانگاری، وجه عاطفی جمله ها و استفاده از تعابیر زنانه شاخصترین مولفه های سبک زنانه در رمان دخیل عشق است.

کلیدواژه ها:

داستان ، زنانه نویسی ، مریم بصیری ، دخیل عشق.