تحلیل و ارزیابی عوامل موثر بر زیست پذیری شهر سعدآباد

زیست پذیری شهری یکی از مبانی اساسی توسعه پایدار شهری است. رویکرد زیست پذیری را میتوان برآمده از افزایش آگاهی نسبت به الگوهای ناپایدار زندگی شهری دانست که در درازمدت موجب کاهش توان منابع محیطی میشود. جامعه آماری در این پژوهش افراد بالای ۱۵ سال ساکن سعدآباد از توابع شهرستان دشتستان میباشد. شهر سعدآباد بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، ۸۲۴۸ نفر یا ۲۳۴۱ خانوار جمعیت داشته است. جمعیت بالای ۱۵ سال این شهر ۷۱۲۱ میباشد که ۸۶,۳۳ درصد از جمعیت را در برمیگیرد؛ حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۶ به دست آمد که به صورت تصادفی از جامعه انتخاب شدند. در این پژوهش با بهره گیری از منابع و اطلاعات و بررسی میدانی، با در نظر گرفتن متغیرها، شامل مولفه های زیست پذیری و متغیر وابسته گویه های مربوط به هر یک از مولفه های زیست پذیری و سهم هریک تعیین شده است. به منظور تعیین روایی، پرسشنامه در اختیار اساتید راهنما و مشاور و کارشناسان گردشگری قرار گرفت و برخی گویه های آن با نظر استاد راهنما و مشاور اصلاح شده و روایی محتوایی آن تائید شد. در این پژوهش برای تعیین پایایی ابزار تحقیق، پرسشنامه طراحیشده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت و آزمون آلفای کرونباخ معادل ۰/۹۶ به دست آمد؛ این مقدار برای ابزار تحقیق مناسب است. بر اساس نتایج پژوهش به طور خلاصه، نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که اثرات سه شاخص زیست پذیری .۱ اقتصادی، .۲ اجتماعی، .۳ محیطی در شهر سعدآباد مثبت بود؛ و برنامه ریزی دولتی متضمن تامین منافع درازمدت شهروندان است. این یافته موید این است که برنامه ریزی و مدیریت مولفه های زیست پذیری یک فعالیت فرابخشی است که رویکردی جامع نگر و به هماهنگی بخشهای مختلف مرتبط نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، توسعه شهری ، توسعه پایدار ، کیفیت زندگی ، سعدآباد