عدم قطعیت در برآورد ذخایر و ضریب بازیافت مخازن نفتی

همواره تمامی دولتها و شرکتهای نفتی در پی برآورد دقیق حجم ذخایر و ضریب بازیافت مخازن هیدروکربوری خودبوده و هستند زیرا به لحاظ اقتصادی و سیاسی بسیار حائز اهمیت و البته محرمانه میباشند؛ اما مخازن نفتی مملو ازپیچیدگی و سرشار از نادانسته بوده و هر مخزن نیز از یک سری ویژگیهای منحصر به فرد تشکیل شده است. حتی مخازن با خصوصیات مخزنی یکسان ولی حاوی انواع مختلف نفت خام، اعداد و ارقام کاملاً متفاوتی برای میزان ذخایرخواهند داشت. مطلب مذکور زمانی که پیچیدگیهای بسیار زیاد موجود در مخازن را به آن اضافه کنیم، کاملاً مشخص کننده علت متفاوت بودن ضرایب بازیافت میادین مختلف میباشد. حتی آمارها جهت تخمین متوسط ضریب بازیافتجهانی بسیار متفاوت است. هدف از انجام این تحقیق بررسی علل و عوامل عدم قطعیت و ارائه راهکارهای مناسب جهتافزایش سطح اطمینان در برآورد حجم ذخایر و ضریب بازیافت مخازن نفتی است. به طور کلی میزان ذخایر و ضریب بازیافت مخازن نفتی تابع دو دسته از متغیرها است: 1- متغیرهای استاتیک، 2- متغیرهای دینامیک. بدیهی است از آنجاکه مقادیر گزارش شده برای این متغیرها با توجه به تکنولوژیهای موجود دارای عدم قطعیت و بعضاً پر اشتباه است، تخمین حجم ذخایر و به تبع آن ضریب بازیافت مخازن نفتی نیز با عدم قطعیت ذاتی همراه میباشد. میزان همگنیمخزن، دقت و صحت در اندازهگیری پارامترهای مخزن، جمعآوری دادهها و شیوه تفسیر آنها همگی بر دقت تخمینهاتأثیرگذار خواهند بود؛ نکته قابل توجه اینکه با گذشت زمان و سپری شدن عمر میدان، میزان عدم قطعیت کاهش یافته و برآورد ذخایر و ضریب بازیافت دارای دقت و صحت بیشتری خواهد بود. بنابراین چنانچه دادههای مناسب گزارش شده توسط سازمانهای دولتی در دسترس باشند میتوان بسیاری از موانع در راه تخمین دقیقتر ذخایر و ضریب بازیافت را مرتفع ساخت