مطالعه تاثیر محتوای رطوبتی بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی دانه آفتابگردان آجیلی

مطالعه ویژگی های فیزیکوشیمیایی و مکانیکی دانه آفتابگردان به منظور طراحی تجهیزات کنترل، حمل ونقل، پردازش و ذخیره کردن آن ضروری است. در این مطالعه، ویژگی های فیزیکوشیمیایی و مکانیکی چهار توده دانه آفتابگردان آجیلی ارزیابی شده است. برخی از این ویژگی های فیزیکوشیمیایی و مکانیکی ارزیابی شده عبارت اند از: مقدار خاکستر کل، چربی، املاح معدنی، میانگین ابعاد دانه (طول، عرض، ضخامت، قطر)، ضریب کرویت، سطح مقطع دانه ها، حجم دانه، وزن هزار دانه، زاویه نشست، تخلخل، چگالی حقیقی و ظاهری، درصد مغز و پوسته، ضریب اصطکاک سطح و آزمون فشاری محوری. نتایج بررسی ها نشان داد که بیشترین میزان چربی (۴۸ درصد) و پتاسیم (۷۶.۶۳۹ میلی­گرم بر کیلوگرم) مربوط به نمونه ۳ (قلمی ابرق) و بیشترین مقدار خاکستر (۳.۸۳ درصد) و سدیم (۲۵.۳۱۸ میلی­گرم بر کیلوگرم) مربوط به نمونه ۴ (پسته ای ابرق) است. خواص فیزیکی دانه های آفتابگردان در پنج سطح رطوبتی ۴ تا ۳۲ درصد (بر مبنای وزن خشک) نیز ارزیابی شد و این نتیجه به دست آمد که با افزایش مقدار رطوبت، ویژگی هایی مانند میانگین ابعاد (طول، عرض، ضخامت)، ضریب کرویت، میانگین هندسی و حسابی قطر، سطح مقطع، حجم، وزن هزار دانه، زاویه نشست، تخلخل و چگالی حقیقی افزایش پیدا می کند، اما چگالی ظاهری کاهش می یابد. ضریب ثابت اصطکاک دانه های آفتابگردان در چهار سطح شیشه، نئوپان، گالوانیزه و آلومینیم با افزایش مقدار رطوبت افزایش نشان می دهد. بیشترین افزایش ضریب اصطکاک استاتیکی با افزایش رطوبت از ۴ به ۳۲ درصد در نمونه شماره ۳ و سطح آلومینیوم و کمترین افزایش در نمونه شماره ۱ و سطح شیشه دیده شده است. بر اساس نتایج آزمون فشاری محوری، نیروی بارگذاری عمودی بیشتر از نیروی بارگذاری افقی است و در تمامی نمونه ها در اثر افزایش مقدار رطوبت، نیروی بارگذاری عمودی و افقی کل کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

آجیل و دانه های خوراکی ، خواص بیوفیزیکی ، ویژگی های کیفی ، ویژگی های مکانیکی