نقش رهبری راهبردی در نوآوری های دانشگاهی با میانجی گری ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه (مورد مطالعه: اعضای هیئت علمی دانشگاه یاسوج)

نوآوری برای بقای هر سازمانی لازم است و در سازمان های آموزشی نظیر دانشگاه ها که محور رشد اقتصادی و اجتماعی در جامعه محسوب می شوند، توجه به نوآوری از اهمیت بیشتری برخوردار است. به عبارتی نوآوری دانشگاهی یک منبع مهم برای قدرت نوآوری ملی است. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک رهبری راهبردی با نقش میانجی ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه در تقویت نوآوری دانشگاهی به روش تحلیل مسیر انجام شد. به منظور آزمون مدل مفهومی پژوهش، نمونه ای ۱۲۰ نفری از اعضای هیئت علمی دانشگاه یاسوج با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند و داده ها با استفاده از نرم افزارهای Spss ۲۳ و Amos۲۳ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل علی مفروض از برازش مناسبی برخوردار بوده و متغیرهای پیش بین درمجموع و به ترتیب ۷۸ و ۷۵ درصد از کل واریانس ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه و نوآوری های دانشگاهی را تبیین می نمایند. به طور دقیق، یافته های پژوهش نشان داد رهبری راهبردی بر ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه و نوآوری های دانشگاهی؛ و ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه بر نوآوری های دانشگاهی تاثیر مثبت و معناداری دارند. علاوه بر این، تاثیر غیر مستقیم رهبری راهبردی بر نوآوری های دانشگاهی با نقش میانجی ظرفیت و فرهنگ کارآفرینانه تائید گردید. در نهایت، نتایج تائید نمود که جهت ارتقای نوآوری های دانشگاهی و متعاقبا کسب مزیت رقابتی، می بایست بستر مناسبی جهت حمایت از رهبری راهبردی و فرهنگ کارآفرینانه فراهم باشد.

کلیدواژه ها:

رهبری راهبردی ، نوآوری دانشگاهی ، ظرفیت و فرهنگ کارآفرینی