شاخصهای خوارکی حرام در قلمرو شریعت

ارائه برنامه برای تامین نیازهای زندگی انسان ها بر اساس تقرب به خدای متعال، از اهداف بنیادین دین مبین اسلام است. اهمیت این مهم زمانی دو چندان میشود که چگونگی تامین نیازهای غذایی از رابطه ای مستقیم و اثرگذار در شکل گیری شاکله شخصیتی و ساختار وجودی هر انسانی برخوردار باشد. بر همین اساس، تبیین شاخصهایی برای شناخت غذای حرام و در پرتو آن تحقق سبک زندگی اسلامی از ضرورتی انکارناپذیر برخوردار است. بدین منظور، پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از رویکرد تحلیل اسناد کتابخانه ای درپی تحلیل و ارائه ضوابط خوراکی حرام از منظر آموزه های دینی است. نتائج این نوشتار بیانگر آن است که با مراجعه به منابع دینی و واکاوی لسان ادله شرعی؛ نجاست، مردار، حرام گوشت بودن، خبائث و مسکرات از عناوینی هستند که خوردن آنها حرام قلمداد شده است. شایان ذکر است که ممنوع بودن استفاده خوراکی از این موارد به معنای ممنوعیت سایر منافع آنها نیست؛ همان گونه که بهره بردن از خوراکی حرام در صورت استهلاک ماده حرام بی اشکال و در مواقع اضطرار امری مجاز و بلکه واجب است.

کلیدواژه ها:

خوراکی ، حرام ، نجاست ، مردار ، حرام گوشت ، اضطرار ، مستهلک ، آموزه های دینی.