تاثیر خشکسالی زاینده رود در تعاملات اجتماعی و فضاهای جمعی در اصفهان

رودخانه زاینده رود در کنار فواید اقتصادی و فرهنگی برای اصفهان، سبب ایجاد حوزه ای عمومی برای گسترش تعاملات اجتماعی انسان ها با یکدیگر شده است. این رودخانه علاوه بر اینکه فضایی تفریحی و محلی برای گذران اوقات فراغت محسوب می شود، جایگاه ویژه ای را در هویت شهری شهروندان اصفهانی به خود اختصاص داده است. این رود بخشی از هویت اصلی اصفهان را شکل می هد که این مسئله را می توان با توجه به علائم و نمادهای مختلفی که در سطح اصفهان مشاهده می شود و هر کدام نشانه ای از زاینده رود را با خود همراه دارد، حس کرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش رودخانه زاینده رود و فضاهای عمومی اطراف آن در تعاملات اجتماعی شهروندان اصفهانی و تعیین نقش خشکی رودخانه در کاهش این تعاملات انجام شده است. این تحقیق به شکل طولی و در دو مرحله قبل و بعد از خشکی آب رودخانه زاینده رود انجام شد که سعی شده است برای کاهش اثر متغیرهای زمینه ای نمونه های انتخاب شده در هر دو مرحله به لحاظ سنی و جنسی با یکدیگر مشابهت داشته باشند. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری۱ نشان می دهد ارزیابی پاسخگویان از کیفیت (کیفیت دسترسی، خدمات، عناصر زیبایی شناختی و آسایش و امنیت) فضاهای اطراف رودخانه زاینده رود در میزان تعاملات آن ها با یکدیگر تاثیر مثبت و معنی داری دارد. همچنین، آزمون مقایسه میانگین ها نشان می دهد، نقش این فضاها در تعاملات اجتماعی مردان بیش از زنان است، اما به لحاظ سنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین، نتایج تحقیق نشان می دهد خشکی آب رودخانه زاینده رود به طرز معنی داری میزان تعاملات اجتماعی را در بین شهروندان مراجعه کننده به این مکان کمتر کرده است.

کلیدواژه ها:

Drought ، Isfahan ، social interaction ، Urban Rivers ، Zayandeh Rud