بررسی سناریوهای تغذیه مصنوعی با فاضلاب تصفیه شده بر کمیت و کیفیت آبخوان شهرکرد

وابستگی آب مصرفی زمین های کشاورزی، صنایع و شرب به آب زیرزمینی و خشکسالی پدیدآمده در سال های اخیر، افت شدید این منابع را در پی داشته است. احیای آب های زیرزمینی تجدیدپذیر با مدیریت بهینه برداشت و تغذیه مصنوعی از طریق جریان های سطحی و فاضلاب امکان پذیر خواهد بود. در تحقیق حاضر، مشخصات محیط متخلخل آبخوان شهرکرد نظیر ضخامت عبور جریان و ضرایب هیدرودینامیک در نقاط مختلف دشت محاسبه و امکان سنجی برای اجرای طرح های تغذیه مصنوعی با فاضلاب خروجی از تصفیه خانه شهرکرد بررسی شده است. مدل جریان و انتقال آلاینده دشت شهرکرد از طریق نرم افزارهای Modflow و MT۳D واسنجی و صحت سنجی شد. از مدل تهیه شده برای شبیه سازی رفتار آبخوان قبل و بعد از اعمال سناریوهای فرضی تغذیه فاضلاب بهره گرفته شد. بر این اساس، ۱۰ سناریوی فرضی تغذیه مصنوعی با انتقال فاضلاب به موقعیت های مختلف دشت تعریف و تاثیر حجم و غلظت نیترات در فاضلاب در کمیت و کیفیت آب زیرزمینی محدوده مطالعه شده است. نتایج نشان می دهند که بخش های میانی و جنوبی دشت با دارابودن محیط متخلخل با بافت درشت تر و نزدیک بودن به محل تصفیه خانه از وضعیت بهتری برای اجرای سناریوها برخوردارند. تزریق آب در این منطقه تا بیش از ۶ کیلومتر در افزایش سطح ایستابی تاثیر داشته است. این مقدار تغذیه در حالی است که غلظت نیترات حدود ۱۵ میلی گرم در لیتر افزایش یافته است. همچنین، در صورت ادامه تغذیه آبخوان با فاضلاب می توان انتظار داشت که آلودگی را در شعاع حداکثر یک کیلومتراز محل تغذیه کنترل و در مقابل از مزیت های حجم آب افزوده شده به آبخوان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی ، نیترات و تصفیه خانه