برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع به روش استاندارد در شرایط کمبود داده با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی(مطالعه موردی: خراسان رضوی-تربت حیدریه)

گسترش روز افزون جمعیت جهانی و کاهش منابع آبی و از طرفی مصرف بیش از 90 درصد اب در بخش کشاورزی نیاز به نگرشی بهتررا در مصرف آب این بخش می طلبد. یکی از مهمترین عناصر در محاسبات نیاز آبی گیاه ، تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع است. امروزه روشهای فراوانی جهت محاسبه تبخیر و تعرق گیاه مرجع وجود دارد ولی روش فائو - پنمن - مانتیث از طرف فائو به عنوان روش استاندارد توصیه شده است که نتاسفاه ای روش نیاز به داده های دقیق ، زیاد و محاسبات پیچیده ای دارد که استفاده از آن را دشوار ساخته است. در این مقاله ابتدا داده های آاری 50 سال (1960-2009) منطقه تربیت حیدریه جمع آوری شد سپس تبخیر و تعرق بروش فائو - پنمن - مانتیث در این مدت محاسبه گردید. سپس با استفاده از ANN شبکه ای بین دمای حداکثر - حداقل (کمبود داده) و تبخیر و تعرق بروش فائو - پنمن - مانتیث استخرااج گردید مقایسه نتایج حاصله از شبکه عصبی مصنوعی و محاسبه تبخیر و تعرق با روابط ارائه شده توسط فائو حکایت از همبستگی بالایی در حدود 87 درصد را دارد.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق ، فائو-پنمن-مانتیث ، شبکه عصبی مصنوعی و تربت حیدریه