مقایسه روش های کاشت مکانیزه گندم در خاک شور

در ایران، شوری مساله ­ای فراگیر و محدودکننده تولیدات کشاورزی است، به طوری که بخش وسیعی از مناطق خشک و نیمه خشک کشور دارای خاک شور و سدیمی با درجات مختلف است. خاک و آب شور از منابعی هستند که با مدیریت صحیح و با شناخت کامل مساله می توان از آن ها استفاده لازم را برد. این تحقیق با هدف ارزیابی کارایی ماشین خطی کار کف کار برای کاشت مکانیزه گندم در خاک های شور حاشیه دریاچه ارومیه اجرا شده است. تیمارهای آزمایشی شامل: الف) کاشت با خطی کار در کف جویچه های با عرض ۶۰ سانتی متر، ب) کاشت با خطی کار در کف جویچه های با عرض ۱۰۰ سانتی متر، ج) کاشت با خطی کار در زمین هموار و آبیاری غرقابی است. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها  از طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار استفاده شد. روش های کاشت از نظر شاخص های درصد سبز شدن بذرها، عملکرد دانه و اجزای عملکرد گندم، مقدار آب مصرفی، بهره وری مصرف آب و نحوه توزیع شوری خاک پس از هر دور آبیاری ارزیابی و مقایسه شدند. طبق نتایج به دست آمده، تیمارهای آزمایشی روش های کاشت در هیچ یک از شاخص های اندازه گیری شده با هم اختلاف معنی دار (در سطح ۵ درصد) نداشتند. با کاهش عرض جویچه آبیاری از ۱۰۰ به ۶۰ سانتی متر، شوری خاک در کف جویچه ۳۷ درصد کاهش یافت. مشخص شد میانگین بهره وری مصرف آب در روش کاشت در جویچه ۶۰ سانتی متری حدود ۴۰ درصد نسبت به میانگین بهره وری مصرف آب در تیمارهای دیگر بیشتر است. نتایج تحقیق نشان می­دهد روش کاشت گندم با خطی­کار در کف جویچه­ های ۶۰ سانتی متری می­تواند در مناطق نیمه خشک با خاک های شور توصیه شود.

کلیدواژه ها:

آبیاری جویچه ای ، بهره وری مصرف آب ، شوری خاک ، کاشت داخل جویچه ، گندم