مطالعه عوامل موثر بر مقاومت چسبندگی بتن تعمیری پلیمری

سازه های بتنی در طول دوره بهره برداری خود در معرض عوامل مخرب داخلی و محیطی (خارجی) قرار می گیرند. به منظورحفظ سازه بتنی در برابر این عوامل مخرب و افزایش عمر مفید آن ضروری است که آسیب های ایجاد شده با انجام اقدامات تعمیری و ترمیمی مرتفع گردد . بطور کلی عواملی همچون کیفیت مصالح تعمیری ، میزان چسبندگی مواد تعمیری و سازگاری مواد تعمیری با بتن پایه بر عملکرد مصالح تعمیری اثر می گذارد . بتن اصلاح شده با پلیمر (PMC)چندی است که بعنوان یک ماده تعمیری در سازه های بتنی استفاده می گردد . در مقاله حاضر نتایج حاصل از یک طرح تحقیقاتی آزمایشگاهی ارائه می گردد که در آن تأثیر عمل آوری ، میزان میکروسیلیس مصرف ی ، م یزان لاتکس مصرف ی ، نوع چسب واسط ، روش آماده سازی سطح و اثر نفت خام بر میزان چسبندگی بتن تعمیری ، مورد بررسی قرار گرفته است. دراین تحقیق تعدادی نمونه بتنی پایه براساس استاندارد BS 6319ساخته ش ده و سپس با بتن تعمیری اصلاح شده با لاتکس تعمیر گردیده است. در ساخت نمونه های بتنی از سیمان نوع IIاستفاده شده است . همچنین در بررسی های انجام شده ، نمونه های پایه و تعمیری در دوره های 1 و 3 روز در محیط مرطوب عمل آوری شده اند. میزان چسبندگی بتن تعمیری به بتن پایه به روش Slant Shearاندازه گیری و نتایج مقایسه گردیده است. در ادامه مجموعه نتایج در قالب منحنی ها و جداول مربوطه ارائه شده است

کلیدواژه ها:

مقاومت چسبندگی ، تعمیر ، عمل آوری ، پلیمر ، لاتکس