شفقت در آیین لامائی و مقایسه آن با عرفان اسلامی

بیتردید عشق از مفاهیم بدیهی در تجارب انسانی است. شفقت و خیرخواهی و میل به نیکی و خوبیها از جمله گرایشهایفطری انسان است که در طول تاریخ مورد اقبال ادیان الهی و آیین های بشری بوده است. از جمله انشعابات آیین بودایی، آیینلامائی است که از محوریترین آموزه هایش شفقت است که ریشه در اصل "کرونا" در آیین بودایی دارد. از سوی دیگر درعرفان اسلامی نیز اصل شفقت و عشق، تعمیق بخش روابط انسان با هستی است. مفهوم شفقت در عرفان اسلامی و آیین لامائینه تنها جایگاه انسان را در نظام هستی روشن میکند بلکه به زندگی انسان در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی معنا و جهتمیبخشد. این پژوهش با هدف معلوم ساختن شباهتها و تفاوتهای مفهوم عشق و شفقت از دیدگاه دالایی لاما و مقایسه ی آنبا عرفان اسلامی با رویکردی شناخت شناسانه و کاربردی بر اساس روش تحلیلی متون مربوط به دو حوزه انجام شده است.

کلیدواژه ها:

شفقت ، آیین بودایی ، آیین لامائی ، کرونا ، عرفان اسلامی