تله مدیسین و کاهش وزن، یک مطالعه ی مروری

مقدمه: چاقی یک اپیدمی رو به رشدد با عوارض زیاد است. به دلیل پاندمی کرونا تله مدیسین به عنوان جایگزینی برای درمانحضوری کاهش وزن مطرح شدده است. هدف از این مطالعه مرور نتایج مداخلات تله مدیسین و هوش مصنوعی بر کاهش وزندر افراد مبتلا به چاقی یا اضافه وزن می باشد.مواد و روش ها: در Pubmed و google scholar بدا کلید واژه های Telemedicine, e-health, m-health,artificial intelligence و weight loss, obesity از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱ جستجو شد. ملاک ورود انجام هرگونهمداخله دیجیتال یا مبتنی بر اینترنت، سنجش وزن یا شاخص توده بدنی در افراد چاق یا دارای اضافه وزن بود.نتایج: چهارده مطالعه با ملاک ورود بررسی شد. روش های متفاوتی مثل ویدیو کنفرانس، گفتگو از طریق وب، نرم افزار هایمرتبط با ثبت داده های سلامت (گام شمار، ثبت کالری دریافتی، ثبت وزن)، ارسال پیام های انگیزشی، آموزشی، حمایتیمتناسب با وضعیت فرد از طریق اس ام اس یا ایمیل و غیره جهت کاهش وزن به کار رفته و نتایج به دست آمده متفاوت بود.هفت مطالعه کاهش وزن بیشتری در گروه مداخلات دیجیتال مبتنی بر وب نسبت به کنترل نشان دادند. طبق مرورسیستماتیک توسط Beleigoli (۲۰۱۸)، مداخلات دیجیتال در مقایسه با مطالعات آفلاین یا بدون مداخله کاهش وزن بیشتری در کوتاه مدت داشتند (MD= -۲.۱۳kg, p<۰.۰۵) ولی در بلند مدت تفاوت معنی دار نبود (MD= -۰.۱۷kg, p>۰.۰۵)، ولی اگر گروه کنترل تحت مداخلات غیر تکنولوژی بود، کاهش وزن در گروه دیجیتال کمتر بود (MD= ۰.۸۲ kg, p<۰.۰۵). در مرورسیستماتیک Halligan (۲۰۲۱) مداخلات تله مدیسین بر زنان با سابقه دیابت بارداری، از نظر بالینی کاهش وزن مشاهده شددد ولی از نظر آماری معنی دار نبود (Sorgate (۲۰۱۷), (MD= -۱.۸۳kg, p>۰.۰۵ بیان کرد که مطالعات مبتنی بر وب نسبت به مداخلات حضوری رودررو برای تثبیت وزن موثر تر از کاهش وزن است.نتیجه گیری: به نظر می رسدد مداخلات بر پایه ی وب در کاهش وزن موثر باشند. با توجه به کم بودن حجم نمونه مطالعات وروش های اجرای متفاوت، نیاز به مطالعات بزرگتر با زمان پیگیری بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

تله مدیسین ، هوش مصنوعی ، چاقی ، کاهش وزن