طراحی مدل توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر در بورس اوراق بهادارتهران با استفاده ازروش گراندید تئوری و AHP فازی

هدف این پژوهش طراحی مدل بهینه توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر دربورس اوراقبهادارتهران با استفاده از روش گراندیدتئوری و AHP فازی بوده است. روش پژوهش آمیخته کیفی و کمی بوده است. در مرحله اول با استفاده از رویکرد کیفی گراندیدتئوری الگویپارادایمی پژوهش شامل شرایط علی، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها، پیامدها ومقوله محوری سرمایه گذاری ریسک پذیر استخراج شده است. ابزار گردآوری داده ها در بخشکیفی مصاحبه بوده است. جامعه آماری بخش کیفی شامل خبرگان صندوق های سرمایه گذاریبوده که به روش نمونهگیری نظری، ۲۰ خبره برای انجام مصاحبه انتخاب شده است. در مرحلهکمی هر یک از مقوله های استخراجی با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی بررسی و تایید شدهاست. ابزار گردآوری داده ها در این بخش پرسشنامه محقق ساخته بوده که بر اساس مفاهیم استخراجی از بخش کیفی طراحی شده بود. این پرسشنامه پس از تعیین روایی و پایایی در بیناعضای نمونه آماری توزیع شده است. جامعه آماری بخش کمی شامل مدیران شرکتهایبورسی بوده است. حجم نمونه این بخش بر اساس توصیه های مدلهای تاییدی ۲۱۰ نفر تعیینشده است. درتحقیق حاضر به منظور دستیابی به اولویت بندی مقوله های اصلی مطالعه از تکنیکAHP فازی وبه منظور محاسبه سازگاری از روش گوگوس و بوچراستفاده گردید.ابتددرختهای تصمیم ترسیم شده، جداول مقایسات زوجی انجام شده و باروش اصلاح شده سمی وهمکارانش (۲۰۰۹) وزن مولفه ها بدست آورده شده است و بر اساس آنها اولویت بندی مقوله هاصورت گرفته است. نتایج بخش کیفی نشان دهنده ۶۷ مفهوم در قالب ۱۵ مقوله فرعی و ششمقوله اصلی به منظور توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر بوده است. نتایج بخش کمی نیز نشان دادکه هر یک از مقوله های اصلی و فرعی استخراجی از خبرگان تحقیق، قابل تعمیم به مدیرانشرکتهای بورسی می باشد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری ریسک پذیر ، گراندیدتئوری ، AHP فازی ، بورس اوراق بهادار