اثر بخشی آموزش گروهی معنا درمانی بر نا امیدی دانش آموزان متوسطه اول شهر رشت

این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی آموزش گروهی معنا درمانی بر نا امیدی دانش آموزان متوسطه اول شهر رشت در سال تحصیلی (۴۰۱-۴۰۰) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر رشت بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. برای اجرای پژوهش ابتدا دو مدرسه انتخاب و تعداد ۱۸۳ دانش آموزان به پرسشنامه ناامیدی( پیش آزمون) پاسخ دادند؛ آنگاه تعداد ۳۰ نفر از این افراد که بیشترین نمره را در پرسشنامه نا امیدی کسب کرده بودند؛ انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ایی تحت آموزش معنا درمانی گروهی (فرانکل ،۱۹۶۷) توسط محقق قرار گرفت . در پایان دوره مجددا" پرسشنامه نا امیدی بین هردو گروه توزیع و نمرات حاصل (پس آزمون) بدست آمد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری استنباطی آنکوا در محیط ۲۲spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج بدست آمده ، نشان داد که آموزش گروهی معنا درمانی بر نا امیدی دانش آموزان متوسطه اول شهر رشت اثر معنی داری دارد۰۱/۰.P < بنابراین آموزش گروهی معنا درمانی می تواند در کاهش نا امیدی دانش آموزان میتوان مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی گروهی ، نا امیدی ، دانش آموزان ، پرسشنامه نا امیدی بک .