تحلیل ظرفیت خطوط اتوبوسرانی، مطالعه موردی خطویژه شماره 1 سامانه اتوبوسهای تندرو شهر تهران

تراکم ترافیک، استفاده بیرویه مردم از وسایل نقلیه شخصی و در نهایت آلودگی هوا، همگی آثار ناشی ازناکارآمدی سیستمهای موجود حمل و نقل همگانی در شهرها میباشند. امروزه با رشد قابل ملاحظه جمعیتشهرنشین و ایجاد پدیدهای به نام کلانشهرها، چگونگی عبورومرور در سطح شهر و تبادل خدمات و کالا از اهمیت ویژهای برخوردار شده و بر پیچیدگیهای رفتار حمل و نقلی مردم به شدت افزوده شدهاست. از این رو میتوان با بهکارگیری برنامه زمانبندی مناسب و ارائه سیستمهای جدید حمل و نقل همگانی از جمله سیستم اتوبوس تندرو، تا حد زیادی جایگاه از دست رفته حمل و نقل همگانی را جبران نمود. در این مقالههدف تدوین روشی جهت تعیین ظرفیت خطوط اتوبوسرانی میباشد. بدین منظور ابتدا به ارائه متدولوژی تعیین ظرفیت خطوط پرداخته شده و سپس جهت ارزیابی روش ارائه شده اقدام به آمارگیری میدانی ازخط 1 سامانه اتوبوسهای تندرو شهر تهران نموده و بر اساساین اطلاعات مدل زمان توقف برآورد شده و با استفاده از شبیه سازی به کمکنرمافزار( 6Aimsun (v. ضرایب عملکردی پهلوگاهها تعیین گردیده است. در پایان و پساز برآورد پارامترهای اصلی، ظرفیت خط اتوبوسرانی مورد مطالعه تعیین گردید

کلیدواژه ها:

ظرفیت خط اتوبوسرانی ، زمان توقف ، ضریب عملکردی پهلوگاه ، شبیه سازی