تاثیرسنجی تغییرات ناوگان هوایی تجاری دارای عملیات در یک فرودگاه بر ظرفیت نشست و برخاست باند پرواز(Runway capacity) مطالعه موردی: فرودگاه بین المللی تبریز

واکاوی و ارزیابی ظرفیت سرویسدهی فرودگاهها، به عنوان یکی از مهمترین زیرساختهای حمل و نقلی که موتور محرک رشد اقتصادی در تمام دنیا هستند، کاری سخت، پیچیده و پرهزینه جلوه میکند. با این حال، سطح دقت در این فرآیند شاخص مهمی در تضمین نقش آینده فرودگاه در شبکه حمل و نقل منطقهای و بینالمللی فرودگاه است. باند پرواز اولین و مهمترین تسهیلاتی است که تعیینکنندهی ظرفیتفرودگاه میباشد، چرا که نشست و برخاست هواپیماها از طریق آن فراهم میگردد. بر اساس مطالعات انجامگرفتهی پیشین و روشهایی که برای محاسبهی ظرفیت باند پرواز به کار میروند، این ظرفیت تحتتاثیر طیفی از عوامل گوناگون است که یکی از آنها مشخصات هواپیماها میباشد. اگر تغییر در نوع هواپیماها در ظرفیت باند تغییر ایجاد کند، سیاستهای شرکتهای هواپیمایی در به خدمت گرفتن نوعخاصی از ناوگان میتواند بر سطح عملکردی باند پرواز در فرودگاههای مرتبط با این ناوگان موثر باشد. بنابراین، این موضوع میتواند در فرودگاههایی که در حال انجام عملیات در سطحی نزدیکبه ظرفیت خودهستند بحرانیتر بروز نماید. در این مطالعه، سعی شده که نشان داده شود با تغییر در نوع هواپیماهای دارای عملیات در یک فرودگاه چه میزان تغییر در ظرفیت نهایی باند پرواز ایجاد میگردد و برای مطالعهیموردی از دادههای مربوط به فرودگاه بینالمللی تبریز استفاده شده است که یکی از فرودگاههای با رشد بالای عملیات نشست و برخاست در کشور و در حال تبدیل شدن به مرکز فعالیتهای یک شرکتهواپیمایی جدید میباشد.

کلیدواژه ها:

ظرفیتباند پرواز ، عملیات نشست و برخاست ، ناوگان ، زمان اشغال باند