مکانیابی بیمارستان به منظور مدیریت سلامت شهروندان (نمونه موردی: منطقه ۱۰ شهر شیراز)

مقدمه: امروزه افزایش جمعیت و به دنبال آن توسعه کالبدی شهرها، موجب کمبود زیرساخت ها و خدمات شهری در مناطق جدید شهری شده است. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن نواحی محروم از خدمات درمانی (منطقه ۱۰ شهر شیراز) و مکانیابی بهینه کاربری برای بیمارستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی بود و با رویکرد شهروند محوری انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز نیز از طرح تفصیلی منطقه به دست آمد. با طراحی پرسشنامه، از ۱۰ نفر متخصصان حوزه سلامت و برنامهریزی شهری درخواست شد تا به ۳ معیار و ۱۰ زیرمعیار امتیاز دهند و ارجحیت هر کدام از معیارها را مشخص نمایند. به منظور مکانیابی بهینه، از تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (Geographic Information System) GIS استفاده گردید.یافته ها: تجمع بسیار زیاد کاربری بهداشتی- درمانی در مرکز شهر شیراز باعث شده است که مناطق شمال غربی و جنوب شرقی با کمبود کاربری درمانی مواجه باشند. پس از بررسی معیارها و زیرمعیارها، بهترین موقعیت های مکانی جهت احداث بیمارستان پیشنهاد گردید.نتیجه گیری: توزیع خدمات شهری و به ویژه خدمات درمانی، باید به گونه ای باشد که عدالت فضایی رعایت گردد. اراضی بایر و زمینه ای اوقافی، نزدیکی به معابر درجه یک و محدوده های با تراکم جمعیتی بالاتر، به عنوان موقعیت های برتر جهت مکانیابی بیمارستان ها پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

موقعیت های جغرافیایی ، بیمارستان ها ، مدیریت سلامت جمعیت ، سیستم های اطلاعات جغرافیایی