تبارشناسی موتیف های مکتب سقاخانه در میان نقوش ایرانی

مکتب نقاشی سقاخانهای جریانی هنری است که در دهه ۱۳۴۰ خورشیدی در ایران شکل گرفت و قرار دادن عناصر سنتی، تزیینی، کهن، مذهبی و عامیانه، به تلفیق نقاشی مدرن با موتیف ها، نمادها و نقش های ملی-مذهبی در کنار هم را نشان میدهد. سقاخانه به محلی برای دعا و ذکر حادث کربلا که در کوچه ها و خیابانها قرار داشت گفته میشد که ارتباط مستقیمی با عقاید و باورهای مردم داشته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد سیاست اوج گیری مدرن گرایی در زمینه فرهنگی و هنری و دیگر زمینه ها و واکنشهای روشنفکران مذهبی بر ضد غربگرایی از عوامل موثر بر پیدایش این مکتب بوده اند. هدف این مطالعه، تحلیل و بررسی مکتب سقاخانه و ماهیت موتیف های به کاررفته در آن به شیوه توصیفی -تحلیلی می باشد. روش گردآوری مطالب کتابخانهای و از طریق فیش برداری است. طی بررسی های به عمل آمده، دریافت شد که گروه سقاخانه نخستین گروه به معنای واقعی در نقاشی معاصر ایران بود، گروهی که هرکدام با ویژگیهای خاص، منحصر به فرد و علایق شخصی خود اما در مسیر منسجم در جستجوی هنری ملی بودند و در این راه ویژگیهای مشترکی را در پیش گرفتند. این گروه که همگی در سفرهای متعدد خود، مکاتب هنری غرب را در زمانه خویش دریافته بودند، پژوهشی وسیع و همراه را در نشانه های تصویری گذشته آغاز کرد و هر یک بخشی از این نشانه ها را در تجربه های نوین و مدرنی چون کوبیسم در آمیختند.

کلیدواژه ها:

تبارشناسی ، مکتب سقاخانه ، نقوش ایرانی ، موتیف