تاثیر پایداری و مسئولیت اجتماعی بر عملکرد سازمان های ورزشی

امروزه وظایفی که سازمانها در قبال جامعه دارند فراتر از قلمروهای صرفا اقتصادی است که سازمانها به طور سنتی با آنها درارتباط هستند. حال آنکه عوامل متعددی بر عملکرد سازمان اثرگذار است. در بین این متغیرها به نظر می رسد مسئولیتاجتماعی و مفهوم پایداری با ماهیت سازمانهای ورزشی که با تمامی اقشار جامعه سروکار دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردارباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پایداری و مسئولیت اجتماعی بر عملکرد سازمانهای ورزشی بود. روش شناسی پژوهش از منظر هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- همبستگی به طور مشخص مبتنی بر رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. کارکنانی که با باشگاه های فوتبال شهر تهران مرتبط بودند به عنوان جامعه آماری پژوهش انتخاب شدند. با توجه به سطح توان آماری مورد نظر (۰/۹۰)، تعداد متغیرهای مشاهده شده (۳۹) و متغیرهای پنهان (۳) در مدل، اندازه اثر پیش بینی شده (۰/۱۹)، سطوح توان آماری ۰/۹۵) درصد) و در گام آخر میزان خطای نوع اول (۰/۰۵)؛ حداقل اندازه نمونه مورد نیاز نیز برای تشخیص اثر مشخص شده و پیچیدگی ساختاری مدل، تعداد ۲۸۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. دربخش مربوط به آمار استنباطی و به جهت بررسی و تحلیل داده ها، با توجه به استفاده از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری از نرم افزار اسمارت پی ال اس در هر دو بخش مدل بیرونی (مدل اندازه گیری) و مدل درونی (مدل ساختاری) استفاده شد.با توجه به نتایج در خصوص ارزیابی کلی مدل تجربی می توان بیان کرد که در پژوهش حاضر، مدل مورد تایید قرار گرفت و از منظر شاخص های کیفیت مدل، مدل ساختاری طراحی شده از برازش و کیفیت مناسبی برخوردار بود. در حقیقت نتایج اثر معنادار و مثبت هر دو سازه مستقل یعنی پایداری (با اندازه اثر (۰/۴۱۴ و مسئولیت اجتماعی (با اندازه اثر (۰/۵۲۶ را بر سازه وابسته یعنی عملکرد سازمانی مورد تایید قرار داد. از این رو به مدیران سازمانهای ورزشی پیشنهاد می شود با خلق ابتکارات، نوآوری و اقداماتی، کارکنان را به سمت برنامه های مسئولیت اجتماعی و پایداری سوق داده و زمینه بهبود عملکرد سازمانیرا فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تعالی سازمانی ، عملکرد سازمانی ، مسئولیت اجتماعی ، سازمانهای ورزشی