بررسی روند تکامل روش های آموزش به دانش آموزان در ایران

آگاهی و شناخت معلم از اصول و روشهای تعلیم و تربیت عامل مهمی است که می تواند او را در کار خود موفق و موید سازد. معلم باید قادر باشد با شناخت شاگردان وآگاهی از فرایند تدریس، نیازهای آنان را مشخص کند و با در نظر گرفتن توانا یی های ایشان به ایجاد وضعیت مطلوب آموزش اهتمام ورزد. زمینه و هدف: پژوهش حاضر تغییرات روشهای تدریس سنتی با روش های تدریس نوین را مورد کنکاش قرار داده است.مواد و روش تحقیق: روش تحقیق در این مقاله به صورت مروری نظام مند و از طریق مطالعات کتابخانه ای و دیجیتالی بوده است.یافته ها و نتایج: فرایند یاددهی و یادگیری دانش آموزان زمانی صورت می گیرد که معلم بتواند طرح درس و برنامه ی منسجمی را برای تدریس و آموزش طراحی کند. معلم باید انواع روش های نوین را بر اساس شرایط زمانی و مکانی مناسب آن درس برنامه ریزی کند. بهترین نوع روش آموزشی هم، ادغام روش سنتی یا غیرفعال با روش های نوین تدریس یا فعال می باشد. استفاده ازتدریس روش سنتی، حالت یکنواخت و سخنرانی دارد و باعث خستگی و بی توجهی دانش آموزان در حین تدریس می شود و چون دانش آموز در امر یادگیری خود را دخیل نمی داند، در نتیجه کیفیت آموزشی پایین می آید. زمانی که یادگیری با فعال کردن دانش آموزان صورت می گیرد، تدریس با کیفیت و کارایی بیشتری صورت می گیرد. بنابراین نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که هم روش سنتی و هم روش نوین در ایجاد یادگیری دانش آموزان تاثیر دارد، اما میزان ماندگاری و پاسخگویی مناسب به سوالات در روش نوین تدریس نسبت به روش سنتی بهتر بوده است و دانش آموزانی که اختلال یادگیری دارند بازخورد مناسب و فوری تری به روش نوین تدریس می دهند.

کلیدواژه ها:

روشهای آموزش ، دانش آموزان