اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 187
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CEDP05_082
تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1401
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی وپیشرفت تحصیلی دانشآموزان ورزشکار (دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه تبریز)می باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترلمی باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ دانشآموز در قالب دو گروه می باشد (شامل ۲۰دانش آموز به عنوان گروه آزمایشی و ۲۰ دانش آموزبه عنوان گروه کنترل) که به روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۳۰دقیقه ای، هفته ای دو بار در جلسات گروهی آموزش مثبت اندیشی شرکت کرد و گروهکنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد . ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامهخودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (۲۰۰۱)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی تیلور وفام (۱۹۹۰) و روش مداخله مثبت اندیشی بود. برای تحلیل داده ها ازروش تحلیل کواریانساستفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمونگروه آزمایشی و همچنین تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی و کنترل در خودکارآمدیتحصیلی و پیشرفت تحصیلی وجود داشت (P˂۰.۰۵) . دانش آموزان شرکت کننده درجلسات آموزشی در مقایسه با گروه کنترل و در مقایسه با قبل از آموزش در مجموعخودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی بهتری را تجربه کردند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی جلیلی شیشوان
استادیار، گروه روانشناسی ورزشی، پژوهشکده تربیت بدنی، دانشگاه علامه طباطبائی
نسرین صادقیان
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، تبریز
فرحناز جلیلی شیشوان
دکتری روانشناسی تربیتی