اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 187

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEDP05_082

تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1401

چکیده مقاله:

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی وپیشرفت تحصیلی دانشآموزان ورزشکار (دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه تبریز)می باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترلمی باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ دانشآموز در قالب دو گروه می باشد (شامل ۲۰دانش آموز به عنوان گروه آزمایشی و ۲۰ دانش آموزبه عنوان گروه کنترل) که به روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۳۰دقیقه ای، هفته ای دو بار در جلسات گروهی آموزش مثبت اندیشی شرکت کرد و گروهکنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد . ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامهخودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (۲۰۰۱)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی تیلور وفام (۱۹۹۰) و روش مداخله مثبت اندیشی بود. برای تحلیل داده ها ازروش تحلیل کواریانساستفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمونگروه آزمایشی و همچنین تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی و کنترل در خودکارآمدیتحصیلی و پیشرفت تحصیلی وجود داشت (P˂۰.۰۵) . دانش آموزان شرکت کننده درجلسات آموزشی در مقایسه با گروه کنترل و در مقایسه با قبل از آموزش در مجموعخودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی بهتری را تجربه کردند.

نویسندگان

علی جلیلی شیشوان

استادیار، گروه روانشناسی ورزشی، پژوهشکده تربیت بدنی، دانشگاه علامه طباطبائی

نسرین صادقیان

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، تبریز

فرحناز جلیلی شیشوان

دکتری روانشناسی تربیتی