خودجرحی بدون خودکشی

این مطالعه میان ۳۰ دانش اموز (۸ - ۹) ساله در سال تحصیلی (۹۶ - ۹۷) در مقطع ابتدایی انجام شده است کهدر این راستا والدین این دانش اموزان نیز در پژوهش حاضر نقش بسزایی داشتند چرا که منشا این اختلال ازخود والدین بود ،در این پژوهش به بیان خودجرحی دانش اموزان مقطع ابتدایی که در سن بسیار پایین قراردارند اشاره شده است و سعی شده دلایل این کار به هرراه راهاارها بیان شود ، خودجرحی یا خودزنی درپسران به رفتارهای خود آسیب رسان عردی اشاره دارد و با بررسی های انجام شده متوجه شدم که دانشاموزان خاطی از این کار لذت میبرند و نه تنها بیری از جراحت روی بدن خود ندارند بلکه با تمایل شدید اینکار را انجام می دهند. خودزنی دانش آموزان دبستانی در مدارس پسرانه به امری رایج و به عرفی میان آنهاتبدیل شده است، آنها به راحتی دست به آزار و اذیت خود میزنندکه خود مقدمه ای برای خود کشی است.نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم هیجان می توانندبطور معنی داری بخشی از واریانس اختلال شخصیت افسرده (R۲=۰. ۱۱) و اضطراب (R۲=۰. ۱۱) را دردانش آموزان با سابقه رفتارهای خودآسیبی پیش بینی و تبیین کنند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان می تواند اختلالات هیجانی در دانش آموزان باسابقه رفتارهای خودآسیبی را پیش بینی کند. لذا در جهت پیشگیری از برخی اقدامات ناخوشایند در اینافراد می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

خود جرحی ، عمدی ، اختلال ، هیجان