بررسی اثربخشی بازی های بومی محلی بر رشد مهارت های اجتماعی دانش اموزان

بازی های بومی محلی در حقیقت نوعی سخن گفتن، انتقال اطلاعات و معلومات ایجاد و حفظ آمادگی جسمانی، برای روباروبی با مشکلات و شرکت در چنگ ها ایجاد سرور و نشاط، شکر گذاری و غیره بوده است. کودکان برای صرف انرژی، سرگرمی و تفریح به طور غبر خصمانه با یکدیگر گلاوبز می شوند و به بازی می پردازند. نشاط ناشی از تعقبب و گربر و خنده، باعت تکامل جسم و تکوین روان آنان می گردد. بعنی با شرکت در بازی های بومی محلی که بسبار سادهه ستند و نیازمند وسایل و تجهیزات آنچنانی نیستند می تواند برای کود کان مفرح باشد و زمینه ساز رشد مهارت های اجتماعی شود. لذا پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی بازی های بومی محلی بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان انجام گرفت. لذا از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همیستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلبه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گرد آوری دادهها شامل پرسشنامه مهارت های اجتماعی ایندربیتژن و فوستر (۱۹۹۲) بود که بایایی آن از طربق روش کودر ربچاردسون محاسبه شد که در بیش آزمون و بس آزمون به ترتیب ۰⁄۸۰ و ۰⁄۸۵ بود و روابی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تنجزبه و تحلیل دادهها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همیستگی ببرسون، آزمون t همیسته استفاده گرد ید. نتایج نشان داد، نمره میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزان در ببش آزمون ۲۴⁄۹۰ بود که در یس آزمون به ۴۲⁄۳۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نبز معنادار می باشد (۰⁄۰۴.۲). در واقع ببن دانش آموزانی که با روش بازی های بومی محلی آموزش دبده اند با دانش آموزانی که ابن آموزش را ند یده اند در میزان مهارت اجتماعی آنان تفاوت معناداری وجود دارد،

کلیدواژه ها:

بازی های بومی محلی ، رشد مهارت اجتماعی ، دانش آموزان.