بررسی رابطه ی بین خودشناسی بامیزان تحول گرایی در مدیران و معاونین مدارس اموزش و پرورش شهرستان سراب در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه ی بین خودشناسی بامیزان تحول گرایی مدیران مدارس ابتدایی منطقه راز وجرگلاندر سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ می باشدروش انجام تحقیق توصیفی بوده که بصورت پیمایشی انجام شده است.جامعهموردمطالعه شامل کلیه مدیران ومعاونین مدارس ابتدایی شهرستان سراب که درسال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ فعالیت دارندبوده که تعدادآنان ۱۳۷ نفرمی باشد.حجم نمونه موردمطالعه باتوجه به جدول کرجسی ومورگان ۱۰۳ نفربوده که باروش نمونهگیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.برای جمع آوری دادهها ازپرسشنامه استاندارد ادراک خویشتن smsp وپرسشنامهاستاندارد مدیریت تحول گرااستفاده شده که برای تاییدروایی آن ازنظرات استاد راهنما، استاد مشاور، سایر اساتید صاحبنظر،کارشناسان و مدیران حوزه پژوهش،آمار و سنجش و ارزشیابی استفاده شده است و برای تایید پایایی،پرسشنامه در بین۱۵ نفر از افراد اجرا شده و از طریق ضریب اعتبارآلفای کرانباخ پایایی پرسشنامه مورد تایید قرار گرفته است.جهت تحلیلدادهه ا از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید و با استفاده ازنرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.یافتههای تحقیق حاکی از آن است :با توجه به ضریب همبستگی محاسبه شده بین خود شناسی)ابعاد خودشناسی(مدیران در بعدروابط اجتماعی ) ۱۹۷ / ۰ (بلوغ و منطق به میزان) ۱۷۳ / ۰ (ویژگیهای روانی ) ۱۵۹ / ۰ (رهبری و مدیریت ) ۲۷۹ /.(و نگرش( ۳۱۸ / ۰(با تحول گرایی رابطه ی معنادار وجوددارد وبین خودشناسی )ابعاد خودشناسی (مدیران در بعد شخصیت وخلق وخوبه میزان) ۱۰۵ / ۰ -( ویژگیهای عاطفی به میزان) ۰۵۵ / ۰ -(با تحول گرایی رابطه ی معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، مولفه های خودشناسی ، تحول گرایی ، مدیریت تحول گرا