تحلیل پایداری زیست محیطی در نظام های زراعی کشاورزی با تکیه بر مصرف و کارایی انرژی

دستیابی به توسعه پایدار در نظام های کشاورزی توجه بسیاری از محققین و دانشمندان حوزه کشاورزی را به خود جلب نموده است. هدف از انجام این تحقیق تحلیل پایداری زیست محیطی نظام های بهره برداری کشاورزی بر مبنای مصرف و کارایی انرژی بود که در این راستا فرآیند تولید گندم آبی در دو نظام زراعی کم خاک ورزی حفاظتی و متعارف در شهرستان رزن مورد بررسی قرار گرفت. کارایی انرژی در این تحقیق عبارت است از نسبت انرژی خروجی به انرژی ورودی هرچه این نسبت بیشتر باشد، بیانگر کارایی بیشتر است و بالعکس. یافته ها نشان داد که مصرف انرژی در نظام زراعی متعارف ۳۹۳۶۴ و در حفاظتی ۳۱۸۴۵ مگاژول در هکتار و کارایی انرژی در نظام حفاظتی حدود۲۰% بیشتر از متعارف است. تولید محصول در نظام زراعی متعارف وابستگی بیشتری به مصرف انرژی بویژه انرژی حاصل از سوخت های فسیلی دارد. کارایی انرژی در نظام حفاظتی بیانگر این است که انرژی های ورودی در این نظام، نسبتا کمتر است. بنابر این پایداری زیست محیطی در نظام زراعی حفاظتی نسبتا پایدارتر از نظام متعارف است. از اینرو، توسعه کشاورزی حفاظتی بویژه نظام زراعی بی خاک ورزی و کشت مستقیم، گامی اساسی در جهت پایداری زیست محیطی و توسعه کشاورزی پایدار است.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، نظام های زراعی ، کارایی انرژی