بررسی مقایسه ای حقوق شهروندی در ایران و عرصه جهانی

شهروندی منزلتی است برای فرد در ارتباط با یک دولت که از نظر حقوق بین الملل نیز محترم شمرده می شود. به حقوق فرد و تکالیف او در برابر دولت رابطه ی شهروندی گویند. که چگونگی آن را قانون اساسی و قوانین مدنی کشور معین می کند. اساسا کسی شهروند شمرده می شود که تنها فرمانده دولت نباشد، بلکه از حقوق فطری و طبیعی نیز برخوردار باشد و دولت این حقوق را رعایت و از آن حمایت کند. حقوق شهروندی هدیه الهی و جزو حقوق ذاتی و فطری انسان هاست. از صفات انسانی محسوب می شود، کسی نمی تواند هدیه کند، غیرقابل انتقال است، تقسیم ناپذیر است، عناصر آن لازم و ملزوم یکدیگر هستند، جهانی است؛ زیرا حق مسلم هر عضو خانواده بشری است و هر فرد در هر مکانی که باشد و از هر رنگ، نژاد، جنس، زبان و مذهبی که باشد استحقاق برخورداری از آن را دارد. یافته های تحقیق بیام می کند که حقوق بشر در بردارنده ارزش های جهانی یا جهانی شده بشری است که فارغ از روابط افراد با فرهنگ و جامعه بومی، به ترسیم حقوق افراد می پردازد. اگر بگوییم مفهوم شهروندی، فصل مشترکی با مفهوم ملیت دارد، بدون تردید، حقوق بشر، مفهوم فراملی و دربردارنده حقوقی فراگیر و بنیادی، صرف نظر از فرهنگ و آداب و رسوم ملی کشورها است. نظام حقوقی ایران، نه نگاه لیبرالیستی محض، بلکه فقط نگاه حق مدارانه به شهروندی دارد و مبتنی بر نظریات فرد گرایانه می باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، حقوق بین الملل ، شهروند ، ملیت ، فردگرایی.