اثربخشی زوج درمانگری هیجان مدار بر تاب آوری و احساس تنهایی زوجین پرستار بیمارستان امام خمینی(ره) شهر کرمانشاه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی زوج درمانگری هیجان مدار بر تاب آوری و احساس تنهایی زوجین پرستار بیمارستان امام خمینی شهر کرمانشاه انجام گرفت. روش: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون –پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را زوج های پرستار بیمارستان امام خمینی درسال۱۳۹۹ تشکیل دادند. ۳۰ زوج به صورت نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (۱۵زوج) و گواه (۱۵زوج) جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارتند از، مقیاس تاب آوری، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی عاطفی برای بزرگسالان (دیتوماس، برنن و بست ۲۰۰۴) و (برنامه آموزش زوج جانسون ۲۰۰۴). تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد.یافته ها :نتایج نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار باعث افزایش تاب آوری و کاهش احساس تنهایی می شود که در سطح p<۰/۰۱ معنادار می باشد.بحث ونتیجه گیری: مبتنی بر نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان از روش زوج درمانی هیجان مدار به عنوان مداخل های موثر برای کاهش احساس تنهایی زوجین پرستار استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانگری هیجان مدار ، تاب آوری ، احساس تنهایی