پیش بینی مسیر شغلی براساس چشم انداز آینده و عاطفه آموزشگاهی در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر سنندج

هدف: هدف اصلی در این پژوهش پیش بینی مسیر شغلی براساس چشم انداز آینده و عاطفه آموزشگاهی در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر سنندج بود.روش: جامعه آماری این مطالعه شامل ۴۵۰۳ دختر سال اول دبیرستانی سنندج در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. با استفاده از مدل کرجسی و مورگان، ۳۱۰ نفر از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه تحقیق استفاده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه رشد مسیر شغلی فرم کوتاه ویرایش استرالیا (CDI-A-SF)، مقیاس چشم انداز زمان آینده که توسط هاسمن و شل (۲۰۰۸) و پرسشنامه عاطفه آموزشگاهی مک کوچ (۲۰۰۳) به عنوان ابزار پژوهشی استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آماری توصیفی از قبیل میانگین، انحراف معیار و همچنین روش آماری استنباطی رگرسیون چندمتغیری استفاده شد.یافته ها: در پژوهش حاضر تمامی فرضیات در رابطه با موضوع مورد پژوهش براساس نتایج آزمون پژوهش تایید شدند و نتایج نشان داد که بین مسیر شغلی با چشم انداز آینده و عاطفه آموزشگاهی رابطه معناداری (P<۰/۰۱) برقرار بود؛ و هر دو متغیر پیش بین چشم انداز آینده و عاطفه آموزشگاهی توانستند واریانس مسیر شغلی را تبیین کنند.نتیجه گیری: بنابراین می توان مسیر شغلی دانش آموزان را براساس چشم انداز آینده و عاطفه آموزشگاهی آنان پیش بینی نمود.

کلیدواژه ها:

مسیر شغلی ، چشم انداز آینده ، عاطفه آموزشگاهی.