تاثیر نور روز بر سلامت روان انسان در فضاهای مسکونی

ارتباط دوسویه میان محیط های مسکونی و ساکنین در آن یکی از مهمترین تعاملات زیستی به شمار می رود. به نحوی که اوضاع و شرایط محیطی بر ساختمان تاثیرگذار است. شرایط و ویژگی های ساختمانی می تواند بر رفتار و حالت های ساکنین تاثیر مثبت و منفی بگذارد.امروزه کیفیت فضای سکونتی به عنوان یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر سلامت روان و جسم افراد مطرح میگردد چراکه میزان حضور افراد در این فضا شایان توجه است. عوامل گوناگونی بر بهبود کیفیت محیط سکونتی عنوان می شود که یکی از عوامل اصلی تاثیرات نور روز بر زندگی و بر تغییرات رفتار و حالت های روانی و جسمی ساکنین است. تیین ارتباط میان سه متغیر نور روز، مسکن و سلامت روان در محیط های مسکونی مطرح است. طبق مطالعات انجام شده هر چقدر که نور روز بیشتری وارد محیط مسکونی شود باعث افزایش حس سرزندگی و شادمانی می شود. از طرفی طراحی معماری به عنوان یک عامل مهم در این مبحث مطرح است تا جایی که تمامی اجزاء کمی نور روز شامل شدت، زمان و طیف به واسطه فرم سازه های مجاور قابل تغییر است. از طرفی کیفیت نور انتقال پیداکرده به نوع بازشوها، حضور و میزان سایه، اندازه و فرم فضای روشن شده، جانمایی اقلیمی و محل قرارگیری کلی ساختمان، عمق و جهت گیرنده های نور نظیر چشم و یا لوکسی متر بستگی دارد. زمان بندی دریافت نور روز نیز به واسطه جهت ساختمان و شکل بازشوها قابل تنظیم است.این پژوهش که روش آن توصیفی-کیفی است به بررسی نقش نور در سلامت افراد در فضای مسکونی و فاکتورهای بهینه طراحی در بهبود کیفیت و افزایش نور روز وارد شده به داخل ساختمان می پردازد.

کلیدواژه ها:

نور روز ، مسکن ، طراحی معماری ، سلامت روان