ارزیابی نقش سرمایه اجتماعی بر مدیریت پایدار شهری (مورد مطالعه: شهرداری شهر مشهد)

امروزه صاحب نظران حوزه برنامه ریزی و مدیریت شهری بر تمرکززدایی و اداره مشارکتی شهرها تاکید ویژه دارند و معتقدند که آرایش نهادهای رسمی تاثیر اندکی بر آنچه در شهر اتفاق می افتد دارند و در حقیقت عامل تداوم شهرها، یک دسته آرایش های غیر رسمی همکاری هایی است که در طول زمان رخ می دهد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارزیابی نقش سرمایه اجتماعی بر مدیریت پایدار شهری(مورد مطالعه: شهرداری شهر مشهد) می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-پیمایشی از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان شهرداری شهر مشهد (شامل بیش از ۱۸۰۰ نفر) تشکیل می دهند. که از این تعداد طبق فرمول کوکران با سطح خطای ۵ درصد ۳۶۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد ناهاپیت و گوشال(۱۹۹۸) افجه و همکاران(۱۳۹۳) بوده و روایی و پایایی سازه از طریق تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نیز با استفاده از نرم افزار Spssو pls انجام شد. یافته های این تحقیق نشان داد که تمام فرضیات محقق تایید شد. نسبت به یافته های پژوهش، به مدیران و مسئولان تحت بررسی تحقیق توصیه می شود دخالت مردم و بخش خصوصی در اجرای طرح های توسعه را جدی بگیرند چرا که به تجربه ثابت شده است با دخالت مردم در انجام طرح ها از یک سو مردم در سود و زیان طرح ها شریک می شوند و همین عاملی برای بالا رفتن تعهد و مسئولیت پذیری در افراد می شود و از سوی دیگر افزایش مشارکت مردم، دستگاه های عریض و طویل دولت که بخش عمده درآمدها را به خود اختصاص داده، را محدود کند و با واگذاری مسئولیت ها به مردم امکان رشد و تحول آنها را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مدیریت پایدار شهری ، شهرداری شهر مشهد