محمد طرزی افشار و ویژگی های زبانی او
محل انتشار: دوفصلنامه زبان شناخت، دوره: 9، شماره: 17
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 398
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LANG-9-17_006
تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1401
چکیده مقاله:
چکیده محمد طرزیافشار شاعر عهد شاه عباس دوم و شاه صفی از ایل افشار است که متاسفانه، تاکنون چون مرواریدی مکنون در صدف خمول و گمنامی مانده است. زبان او در آثارش ویژگی خاصی دارد که در آثار شاعران دیگر کمتر دیده شده است. این پژوهش بر آن است تا به طریق تحلیلی اشعار طرزی را بررسی کند و نشان دهد تغییراتی که طرزی در آن روزگاران در مورد واژگان انجام داده، امروزه تحت عنوان هنجارگریزی مطرح میگردد. در اینگونه فراهنجاری، شاعر، واژگان و ترکیبات جدیدی را ابداع میکند که در زمان وی کاربرد نداشته است. نتایج تحقیق نشان میدهد طرزی از اسم عام مصدر جعلی ساخته و از ترکیب اسم خاص و نشانه مصدری «یدن» نیز در ساختن فعلهای تازه بهره برده است. دو اسم مترادف (معطوف ومعطوف علیه) نیز، که به صورت مصدر جعلی درآید، از کلام طرزی، طرز دیگر میسازد. وی تنها از کلمات مفرد مصدر جعلی نمیسازد بلکه در این خصوص از واژگان مرکب یا عبارت هم استفاده میکند و به این ترتیب، واژگانی نو ابداع مینماید. از مضاف و مضافالیه هم واژه میپردازد. ساخت مصدر جعلی از حرف و ضمیر در اشعار طرزی دیده میشود و این نکته شامل حروف عربی هم میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه مدرسی
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه
فرزانه وزوائی
عضو هیئت علمی پژوهشکده زبان شناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :