قوتید، اماره شرعی تعیین مالک

با توجه به زندگی اجتماعی انسان و علاقه ذاتیاش به مالکیت و پیشرفت در آن، یکی از نزاع های پرتکرار، اختلاف در مالکیت بوده است که همواره با گستردگی و پیشرفت زندگی بشر، شیوه های مالکیت و به تبع آن دعاوی برسر مالکیت، متنوع و پیچیده تر شده است. مثلا زمانی نزاع بشر بر چهارپایی بوده است که یکی برآن سوار و دیگری گیرنده افسارش بوده و یا یک پیراهنی که هر دو آن را در دست داشته اند و امروز ممکن است همین نزاع در اختلاف بین صاحبان سرقفلی و صاحبان مالکیت مغازه ها محقق شود که نتایج دعوا منجر به جابه جایی سرمایه های کلان و آثارمالی پرتوجهی باشد. طرق شرعی اثبات دعوا انواعی دارد مثل اقرار و شهادت اما یکی از قواعد فقهی پرتوجه و مهم که به عنوان امارهای شرعی است قاعده ید می باشد. این نوشتار در صدد آن است که از قاعده ید برای تعیین مالک در صورتی که دو طرف برمال واحد، ید داشته باشند و سائر طرق شرعی هم در بین نباشد، با توجه به مدخلیت سیره عقلا در قاعده ید، قاعده اغلبیت، روایت و بیان استیلا در موضوع قاعده و عبارت فقهاء میتوان به مالکیت صاحب ید اقوی حکم نمود

کلیدواژه ها:

تعدد ید ، ید اقوی ، استیلا ، حجیت ید اقوی ، تصرف هم سنخ