مقایسه ی ناگویی هیجانی و تاب آوری در افراد مبتلا به اضطراب بیماری و عادی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ناگویی هیجانی و تاب آوری در افراد مبتلا به اضطراب بیماری و افراد عادی انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش علی مقایسه ای و جامعه آماری مراجعانی بودند که در پاییز ۹۸ تا بهار ۹۹ با نشانه های اختلال اضطراب بیماری به کلینیک های تخصصی روان پزشکی ارومیه مراجعه کرده بودند، از جامعه ی مذکور نمونه ایی به تعداد ۵۰ نفر که به تشخیص روان پزشک مبتلا به اختلال اضطراب بیماری بودند و ۵۰ نفر از همراهان آنان به عنوان نمونه ای از افراد عادی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به پرسش نامه ی بازخورد نسبت به بیماری کلنر IAS پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو TAS ۲۰ و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون CD-RISC پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل واریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در افراد مبتلا به اضطراب بیماری، تا آری کمتر و ناگویی هیجانی بالاتر بود و این نیز از لحاظ آماری معنی دار بود. P<۰.۰۵ نتیجه گیری: هر چه فرد ناگویی هیجانی بالایی داشته باشد، اختلال اضطراب بیماری بیشتر و هرچه تاب اوری بیشتری داشته باشد اختلال اضطراب بیماری کمتری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، ناگویی هیجانی ، اضطراب بیماری