اثربخشی گروه درمان مبتنی برپذیرش وتعهد بر بهبود رضایت زناشویی و کاهش گرایش بهروابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمان مبتنی برپذیرش و تعهد بر بهبود رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابطفرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه باگروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شهرتهران در سال ۱۳۹۷بود که به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسانگمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یکماه، برنامه درمانی پذیرش وتعهد را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافتکردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، ۱۹۸۹ ) وپرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج (شیردل، ۱۳۸۵ ) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمونبین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت زناشویی و گرایش به روابط فرازناشویی، تفاوت معناداری وجود دارد. باتوجه به یافته های حاص از پژوهش میتوان اظهار کرد که گروه درمانی پذیرش و تعهد باعث افزایش رضایت زناشویی و کاهشگرایش به روابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شده است. بنابراین، گروه درمان مبتنی برپذیرش وتعهد می تواندبه عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات جنسی زوجین در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

گروه درمان مبتنی برپذیرش وتعهد ، رضایت زناشویی ، روابط فرازناشویی ، خشونت خانگی