بررسی روش تدریس سنتی سخنرانی و یادگیری مشارکتی در درس اجتماعی (مطالعه موردی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان کارون سال ۹۸-۹۷)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دو روش تدریس سخنرانی و یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی کارون انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از روش نیمه تجربی (شبه آزمایشی) و با طرح پیش آزمون – پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموز دختر پایه ی پنجم در مدارس ابتدایی شهرستان کارون در سال ۹۸-۹۷ به تعداد ۱۹۷ می باشد. حجم نمونه۴۰ نفر و در واقع به صورت دو کلاس ۲۰ نفری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۸) می باشد. روش تحلیل داده ها استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی یعنی t مستقل، t همبسته و تحلیل کواریانس؛ بود که نتایج به دست آمده نشان داد که تاثیر روش یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان بیشتر از روش تدریس سخنرانی است فقط بر مولفه ی مهارت های مناسب اجتماعی پیش و پس از مداخله تفاوت معناداری (به صورت اثر مثبت) را نشان می دهد. درصورتی که روش یادگیری مشارکتی بر همه ی مولفه های مهارت های اجتماعی(مهارت های مناسب اجتماعی، رفتارهای غیراجتماعی، پرخاشگری و رفتارتکانشی، برتری و اطمینان زیاد به خود داشتن، رابطه با همسالان) هم تاثیرگذار بود و همچنین تفاوت معناداری را پیش و پس از مداخله نشان می دهد.