تاثیر شش هفته تمرین اینتروال و مصرف عصاره هیدروالکلی کهورک بر غلظت پلاسمای CTGF در موش های صحرایی نر دیابتی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی و مصرف عصاره هیدروالکلی کهورک بر غلظت پلاسمای CTGF در موشهای صحرایی نر دیابتی انجام شد. به همین منظور تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر با سن ۱۰ هفته و دامنه وزنی ۲۳۰ تا ۲۵۰ گرم از مرکز تکثیر و پرورش حیوانات آزمایشگاهی دانشگاه جندی شاپور اهواز تهیه و به طور تصادفی به هفت گروه و هر گروه حاوی ۵ سر موش تقسیم شدند. گروه ها شامل: ۱) کنترل (سالم) n=۵)؛ ۲) دیابت (n=۵)؛ ۳) دیابت و کهورک (n=۵)؛ ۴) دیابت، کهورک و تمرین (n=۵)؛ ۵) دیابت و تمرین تناوبی (n=۵) و ۶) سالم تمرین تناوبی بودند. دیابت با استفاده از تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (سیگما آلدریچ، امریکا) در حلال سیترات سدیم و اسید سیتریک حل و با دوز ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به حیوانات القاء شد. پروتکل تمرین تناوبی شامل شامل دویدن روی نوار گردان جوندگان با سرعت ۲۴ تا ۳۴ متر در دقیقه معادل ۷۵ تا ۱۰۰ درصد بیشینه اکسیژن مصرفی شش روز در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. همزمان به گروه های کهورک، عصاره کهورک به صورت ۱۰ درصد در آب مقطر حل شده و با دوز ۳۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت خوراکی با تکنیک گاواژ به حیوانات خورانده شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از ۱۲ ساعت ناشتایی، حیوانات با تزریق کتامین (۰/۸۷ سی سی به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) و زایلازین (۰/۱۳ سی سی به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) بی هوش و خونگیری از بطن راست قلب موش به میزان ۵ سی سی انجام شد. غلظت CTGF پلاسما با استفاده از کیت های تجاری الایزا ساخت کشور چین با حساسیت ۰/۰۱۲ng/ml و CV درون سنجی کمتر از ۱۰ درصد و برون سنجی کمتر از ۸ درصد اندازه گیری شد. نیمرخ لیپیدی، قند خون و آنزیم های کبدی ALT و AST با استفاده از کیت های شرکت پارس آزمون مطابق دستورالعمل شرکت سازنده اندازه گیری شدند. برای تحلیل آماری داده های ابتدا توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک مورد بررسی قرار گرفت. سپس با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها برای مقایسه غلظت آدروپین پلاسما از آزمون پارامتریک آنالیز واریانس یک راهه (one-way ANOVA) استفاده شد. در صورت معنادار بودن آزمون ANOVA برای مقایسه دو به دو گروه ها از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. سطح معناداری برای کلیه آزمون ها ۰/۰۵ ≥p در نظر گرفته شد. کلیه تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و کلیه نمودارها با استفاده از نرم افزار Excel ۲۰۱۰ رسم شدند، که در پایان نتایج زیر بدست آمد؛ القا دیابت موجب افزایش معنادار غلظت CTGF پلاسما در موش های صحرایی نر می شود. شش هفته مصرف عصاره هیدروالکلی کهورک غلظت CTGF پلاسما را در موشهای صحرایی نر و دیابتی کاهش داد. ترکیب تمرین تناوبی همراه با مصرف عصاره هیدروالکلی کهورک، غلظت CTGF پلاسما را به طور معناداری کاهش داد. نتیجه گیری نشان داد: تمرینات تناوبی به همراه مصرف مکمل گیاهی عصاره کهورک می تواند سبب بهبود شاخص های پلاسمایی افراد مبتلا به دیابت شود. در نتیجه به افراد دیابتی پیشنهاد می شود به منظور حفظ سلامت و جلوگیری از آسیبهای خونی و عروقی ناشی از بیماری دیابت، از مکمل هیدروالکلی عصاره کهورک استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تمرین اینتروال ، عصاره هیدروالکلی کهورک ، غلظت پلاسما ، موش های صحرایی