پیش بینی مدیریت هیجان و خودکارآمدی تحصیلی بر اساس سبک های فرزندپروری والدین در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر پیش بینی مدیریت هیجان و خودکارآمدی تحصیلی بر اساس سبک های فرزندپروری والدین در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در ناحیه یک شهر کرج در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ و حجم نمونه بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل برابر با ۲۴۴ نفر بود. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل سه پرسش نامه ی هوش هیجانی (شات و همکاران، ۱۹۹۸)، فرزندپروری والدین (دیانا بامریند، ۱۹۷۳) و خودکارآمدی دانش آموز (جینگ و مورگان، ۱۹۹۹) بود. فرضیات تحقیق با استفاده از آزمون تجزیه رگرسیون و همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی نتایج در کل نشان داد سبک های فرزندپروری والدین می تواند مدیریت هیجان و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر را پیش بینی کند و با توجه به ضریب تبیین جدول (R(۲ می توان گفت که سبک های فرزندپروری می توانند ۱۱ درصد از واریانس مدیریت هیجان و والدین تنها بعد سبک های فرزندپروری مقتدرانه با ضریب مثبت وارد معادله رگرسیونی مدیریت هیجان و از بین متغیرهای سبک های فرزندپروری والدین، سبک فرزندپروری مقتدرانه با ضریب مثبت و سبک فرزندپروری آزادگذار با ضریب منفی وارد معادله رگرسیونی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مورد ارزیابی شده اند. درنتیجه استفاده والدین از سبک فرزند پروری مقتدرانه والدین می تواند باعث بهبود خودکارآمدی تحصیلی و همچنین تنظیم هیجانی در بین فرزندانشان گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت هیجان ، خودکارآمدی تحصیلی ، سبک های فرزندپروری والدین ، دانش آموزان دختر